بهروز شیدا جلدِ اولِ کتاب های زندان، خاطرات، را نیز ویراستاری
کرده است؛ با نامِ «کابوسِ بلندِ تیز دندان».
بهروز شیدا ویراستار «فرهنگ سوئدی – فارسی لکزین» نیز بوده است.
بهروز شیدا سال ها پیش از این چهار کتاب ترجمه کرده و دو مجموعه شعر
نیز انتشار داده است، اما سال ها است که دیگر به کار «ترجمه» و شعر نمی پردازد و
خود را مترجم یا شاعرنمیخواند.
بهروز شیدا به اتفاقِ عباس صفاری و حسین نوش آذر یکی از سه سردبیر
نشریه ی ادبی – فرهنگی ی سنگ بوده است که دوازده شماره از آن در فاصله ی سالهای ۱۳۷۵
تا ۱۳۸۰ در دو دوره منتشر شده است.
بهروز شیدا سردبیر مهمان نشریه ی باران شماره ی ۱۶، ویژه نامهی
تبعید، سردبیر مهمان نشریه ی باران شماره ی ۲۵ – ۲۴، ویژهنامه ی نقد و پژوهش
ادبی، سردبیر مهمان نشریهی باران شمارهی ۳۹ - ۳۸، ویژهنامهی صداها و سکوتها،
دبیر مهمان بخشِ داستان نویسی و نقد و پژوهش ادبی ی نشریه ی آرش شماره ی 100 و مسئول
بخش هنر و ادبیاتِ آرشِ ویژهی نقد و بررسیِ کارنامهی بیستوسهی آرش نیز بوده است.
بهروز شیدا در سال 1994 جایزهی ادبیی نشر باران در قلمرو نقد ادبی را به اتفاق پرتو نوریعلاء دریافت
کرده است.
بهروز شیدا
بورسهای یکساله، دوساله، پنجسالهی
بنیاد نویسندهگان سوئد و بورس سالانهی پرنس ویلهمِ سوئدی را دریافت کرده است.
بهروز شیدا، دکترای ایرانشناسیی خود را از
دانشگاه یاگلونیانِ کراکوف دریافت کرده است؛ با موضوعِ مقایسهی ده رمان فارسیی
داخل کشور و ده رمان فارسیی خارج از کشور؛ در سه زمینهی تصویر انقلاب اسلامی،
نقش قهرمان، مفهوم شهادت؛ از منظر «تئوریی ساختارگرایانهی» رولان بارت و «تئوریی
گفتمان» میشل فوکو. کتاب رسالهی دکترای
بهروز شیدا، به زبان انگلیسی، توسط دانشگاه اوپسالا، سوئد، چاپ شده است.
نوشته های بهروز شیدا از جمله در نشریه های آرش (فرانسه)، کبود
(آلمان)، افسانه (سوئد)، مکث (سوئد)، بررسی کتاب (آمریکا)، دفترهای هنر (آمریکا)،
ایرانشناسی (آمریکا)، نامه های کانون (هلند و آمریکا)، سنگ (سوئد و آلمان)، باران
(سوئد)، جنگ زمان (نروژ)، دفتر کانون نویسندگان در تبعید چاپ و در نشریه های الکترونیکی ی دوات، اثر، مداد،
مانی ها، جن و پری، رادیو زمانه، کانون نویسندگان ایران درتبعید، پیوندسرا، پرتو،
آوای تبعید، بانگ، چاپ یا بازچاپ شده اند.